پژوهشی تاریخی در شناخت صحرای مصلّی و دو بنای تخریب‌شدۀ آن در شیراز

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشیار گروه معماری داخلی، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر شیراز، شیراز، ایران

چکیده

«صحرای مصلّی» همواره نامی آشنا در متون تاریخی و ادبی مرتبط با شیراز بوده ولی دو عمارت تاریخی موسوم به «مصلّی» در آن کمتر مورداشاره بوده‌اند و در تاریخ‌نگاری محلی معماری نقش قابل‌توجهی نداشته‌اند. هدف پژوهش کنونی شناخت صحرای مصلّی و دوره‌بندی دگرگونی‌های آن برپایۀ داده‌های تاریخی به‌عنوان بستر پژوهش و سپس مطالعه و بازنمایی عمارت‌های موسوم به مصلّی (یا قربانگاه) براساس اسناد نوشتاری و تصویریِ موجود می‌باشد؛ از این‌روی، این پرسش مطرح است که براساس منابع تاریخی، حدود جغرافیایی مصلّی و ویژگی‌های طبیعی، مکانی و کارکردی آن در شیراز چگونه بوده است؟ ویژگی‌های هندسی و معماری بناهای تاریخی موسوم به مصلّی یا قربانگاه چیست؟ و این دو بنا چه وجوه تشابهی با یک‌دیگر داشته‌اند؟ روش پژوهش، تفسیری-تاریخی و از سفرنامه‌ها، تاریخ‌نامه‌های محلی، منابع ادبی و جغرافیایی و درنهایت اسناد و منابع آرشیوی (ترسیم‌ها، عکس‌ها و نقشه‌ها) استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که مصلّی، صحرایی وسیع بوده که در بیش از 11 سده همواره با فراز و نشیب به حیات تاریخی خود ادامه داده است؛ این تحولات را می‌توان به پنج دوره شامل: «پایه‌گذاری و شکل‌گیری»، «رونق و شکوفایی»، «شأن و اعتبار»، «تثبیت و تداوم» و «فرسودگی» بخش نمود. نخستین عمارت شناخته‌شدۀ مصلّی، احتمالاً ایوان آجری رفیعی از روزگار «شاه‌طهماسب دوم» و از اقدامات »محمد‌علی‌خان» پسر «اصلان‌خان قوللرآقاسی» بوده که ویرانه‌های آن‌را دو انگلیسی به نام‌‌‌های «ویلیام اوزلی» و «جوزف دارسی» بیش از هشت دهه بعد و سپس «جان راجرز هربرت» تصویر کرده‌اند. پس‌از آن «فرهادمیرزا معتمدالدوله» -عموی «ناصرالدین‌شاه»- در 1296ه‍.ق. بنای تازه‌ای با همان الگوی ایوانی ولی به‌همراه دو گوشوار و بروار به‌جای آن برپا کرد که تا سال 1343ه‍.ش. هم‌چنان پابرجا بوده است. بارونق سنت قربانی‌کردن در «عهد ناصری» و نقش سیاسی آن به‌مثابۀ سنتی درباری، این بنا در فرهنگ‌عامۀ مردم شیراز به «قربانگاه» تغییر نام داده است.   

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

A historical Research on the Recognition of the Muşallā Plain and its Two Destroyed Buildings in Shīrāz

نویسنده [English]

  • Ali Asadpour
Associate Professor of Interior Architecture Department, Faculty of Architecture and Urbanism, Shiraz University of Arts, Shiraz, Iran
چکیده [English]

Abstract
Muşallā Plain has always been a renowned appellation in historical and literary texts associated with Shīrāz. However, the two historical structures in this city, known as the Muşallā mansion (a space used for praying in Islam), have received less attention and have not played a significant role in the local architectural historiography. The objective of this current research is to explore the Muşallā plain and analyze its transformations over time based on historical data. Subsequently, the focus will be on studying and documenting the mansions known as Muşallā (or Qorbāngāh) using written and visual records. This research aims to answer several questions regarding the location and function of Muşallā in Shīrāz, considering its historical, geographical, and natural characteristics. Additionally, it seeks to identify the geometric and architectural features and similarities shared by these two historical buildings, known as Muşallā or Qorbāngāh. The research method is primarily historical, utilizing travelogues, local histories, literary and geographical sources, as well as archival documents and visual materials such as drawings, photographs, and maps. The findings of this study reveal that Muşallā is a vast plain that has witnessed various phases of development and decline over a span of more than eleven centuries. These phases could be categorized into five distinct periods as follows: a. foundation and formation; b. prosperity and development; c. dignity and prestige; d. stabilization and continuity; and e. erosion. The earliest known Muşallā mansion was likely a grand brick Iwan constructed during the reign of Shāh Ţamasb II with the efforts of Mohammad Ali Khān, the son of Aşlān Khān Qollār-Āqāsī. The ruins of this structure were documented by two Englishmen named Sir William Ouseley and Joseph D’Arcy more than eight decades later, and later by John Rogers Herbert. In 1878, Farhād Mirzā Mo‘tamed al-Dowleh, the uncle of Nāser al-Din Shāh, erected a new building with a similar centrally-based Iwan, but with two smaller rooms at each side, which was still standing until 1964. In Shīrāz popular culture, the name “Qorbāngāh” was adopted for this building as a result of the tradition of sacrifice during the Nāser al-Din Shāh era and its importance as a court tradition.
Keywords: Shīrāz, Muşallā plain, J‘far-Ābād, Qorbāngāh, Iwan.
Introduction
Muşallā, also known as Şahrā-ye Muşallā, is a vast plain located in the northern part of the old Shīrāz, adjacent to the axis leading to Eştakhr or Eşfahān Gate. The historical references to this area, including the origins of its rituals, entertainment, and burial practices, remain somewhat unclear. While Hāfeẕ Shīrāzi (13th AD) contributed significantly to the fame of this plain, written evidence from at least the 10th AD onwards indicates the relative prosperity of the region. Of particular interest in this study are the architectural structures within Muşallā Plain, directly linked to its primary function as a site for prayer gatherings. Two historical buildings, known as Muşallā (or Qorbāngāh), were constructed on this plain and are the focus of the current research. Unfortunately, these buildings were destroyed during the Qājār and Pahlavi periods. Despite being part of Shīrāz’s local architectural history, these structures have not received adequate attention in previous research efforts. Although historical sources briefly mention them, comprehensive research on their architectural features and the significance of their spatial layout as a venue for ritual gatherings has yet to be conducted. Thus, the aim of this study is to shed light on the unique natural, historical, and functional aspects of Şahrā-ye Muşallā based on historical data and to provide an in-depth analysis of the Muşallā (or Qorbāngāh) buildings using existing written and visual records, as well as generate new architectural insights from these structures. 
In this study, two hypotheses are put forward. Firstly, Şahrā-ye Muşallā is identified as a common designation for a specific geographical area in the northern region of Shīrāz, serving as a significant site for religious rituals due to its unique architectural features. Secondly, it is suggested that the Muşallā mansion was originally a Safavid structure, and after its destruction, it inspired the design of the Qājār mansion with the same name. It then later became known as Qorbāngāh, indicating that these two buildings were distinct entities. Consequently, the research aims to explore the following questions: based on historical sources, how were the geographical boundaries of the Muşallā and its natural, spatial and functional characteristics in Shīrāz? What are the geometric and architectural characteristics of the historical mansions known as Muşallā or Qorbāngāh in Shīrāz? What are the similarities and differences between these two buildings in terms of architecture? 
Muşallā’s Architecture
The dimensions of the Muşallā arch are documented in a historical source, and the building is captured in two historical photographs. Through the application of the single-image photogrammetry technique, the facade layout of this structure can be accurately reconstructed. The facade design reveals a symmetrical arrangement, featuring a central porch flanked by two rooms on either side. The mansion’s width is approximately 12.90 meters, while its height reaches 8.50 meters, resulting in an overall geometry with proportions close to one and a half. The term Muşallā remained in use until the Pahlavi period, but during the reign of Nāser al-Din Shāh, the building was purportedly renamed “Qorbāngāh” due to the growing significance of the sacrificial tradition and its political implications. Despite this shift in popular culture in Shīrāz, local chronicles continued to refer to the structure as “Muşallā.”
Conclusion
The initial structure is believed to have been constructed during the reign of Shāh Ţamasb II and under the supervision of Mohammad Ali Khān, who was the son of Aşlān Khān Qollār-Āqāsī. This building featured a grand porch adorned with brick and stone, the remains of which were documented by two Englishmen named William Ouseley and Joseph D’Arcy more than eighty years later, as well as by John Rogers Herbert. For over one hundred and fifty years, this edifice stood as the sole recognized Muşallā. However, in 1878–79 AD, Farhād Mirzā Mo‘tamed al-Dowleh, who was the uncle of Nāser al-Din Shāh, constructed a new mansion with a similar porch design. This new structure, which still stood until 1964–65, deviated from its predecessor by featuring two rooms on either side of the porch. Unfortunately, the mansion was ultimately demolished due to the construction of a street.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Shīrāz
  • Muşallā plain
  • J‘far-Ābād
  • Qorbāngāh
  • Iwan
- ابن‌بلخی، (1374). فارس‌نامه. تصحیح و تحشیه: منصور رستگار فسائی، شیراز: بنیاد فارس‌شناسی.
- ادارۀ کل حفاظت آثار باستانی و بناهای تاریخی ایران، (1318). اسناد ثبتی مصلای طرق. وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه.
- ادارۀ کل حفاظت آثار باستانی و بناهای تاریخی ایران، (1355). اسناد ثبتی مصلای سبزوار. وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه.
- ادارۀ کل میراث‌فرهنگی خراسان، (1380). اسناد ثبتی ایوان مصلی. خراسان: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
- اصطخری، ابواسحق ابراهیم، (1396). ممالک و مسالک. مترجم: محمد بن اسعد عبدالله تستری (به‌کوشش: ایرج افشار)، تهران: انتشارات دکتر ایرج افشار و نشر سخن.
- افسر، کرامت‌اله، (1353). تاریخ بافت قدیمی شیراز. تهران: انتشارات انجمن آثار ملی.
- امداد، حسن، (1339). شیراز در گذشته و حال. شیراز: اتحادیۀ مطبوعاتی فارس.
- اوبن، اوژن، (1362). ایران امروز: ایران و بین‌النهرین. مترجم: علی‌اصغر سعیدی، تهران: زوّار.
- اورسُل، ارنست، (1353). سفرنامۀ ارنست اورسُل. مترجم: علی‌اصغر سعیدی، تهران: زوّار.
- براون، ادوارد گرانویل، (1381). یک سال در میان ایرانیان. مترجم: مانی صالحی‌علامه، تهران: نشر ماه‌ویز.
- بهروزی، علی‌نقی، (1347). بناهای تاریخی و آثار هنری جلگه شیراز. چ. 2. شیراز: انتشارات ادارۀ کل فرهنگ و هنر استان فارس.
- تانکوانی، ژی. ام.، (1383). نامه‌هایی دربارۀ ایران و ترکیۀ آسیا. مترجم: علی‌اصغر سعیدی، تهران: نشر چشمه.
- تاورنیه، ژان باتیست، (1383). سفرنامۀ تاورنیه. مترجم: حمید ارباب‌شیرانی، تهران: انتشارات نیلوفر.
- جنید شیرازی، معین‌الدین ابوالقاسم، (1364). تذکرۀ هزار مزار (ترجمۀ شدالازار (مزارات شیراز)) به قلم: عیسی بن جنید شیرازی، تصحیح و تحشی: نورانی وصال، شیراز: انتشارات کتابخانۀ احمدی شیراز.
- چریکف، مسیو، (1358). سیاحت‌نامۀ مسیو چریکف. مترجم: آبکار مسیحی و به‌کوشش: علی‌اصغر عمران، تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی.
- حافظ، شمس‌الدین محمد، (1389). دیوان حافظ. از روی نسخۀ تصحیح‌شدۀ علامه محمد قزوینی، تهران: پیام عدالت.
- حسینی‌فسائی، میرزاحسن، (1378). فارسنامۀ ناصری. ج. 1 و 2، تصحیح و تحشیه: منصور رستگار فسائی، تهران: موسسۀ انتشارات امیرکبیر.
- دالمانی، هانری رنه، (1335). سفرنامۀ از خراسان تا بختیاری. مترجم: علی‌محمد فره‌وشی، تهران: انتشارات امیرکبیر.
- دهخدا، علی‌اکبر، (1377). فرهنگ دهخدا. ج. 8 و 13، چ. 2 از دورۀ جدید، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- زاکانی، عبید، (1342). کلیات عبید زاکانی. شرح و مقابله: پرویز اتابکی، چ. 2، تهران: انتشارات کتاب‌فروشی زوار.
- زرکوب شیرازی، ابوالعباس معین‌الدین احمدبن شهاب‌الدین ابی‌الخیر، (1390). شیرازنامه. تصحیح و توضیح: اکبر نحوی، شیراز: مؤسسۀ فرهنگی و پژوهشی دانشنامۀ فارس.
- سازمان میراث‌فرهنگی و گردشگری آذربایجان شرقی، (1384). اسناد ثبتی مصلای آذرشهر. آذرشهر: سازمان میراث‌فرهنگی کشور.
- سعدی، مصلح‌بن عبدالله، (1390). گلستان سعدی. با مقدمۀ سیّد محمد دبیرسیاقی، چ 2، تهران: پیام عدالت.
- سیلوا فیگویروا، گارسیا د.، (1363). سفرنامۀ دن گارسیا دسیلوا فیگویروا: سفیر اسپانیا در دربار شاه‌عباس اول. مترجم: غلامرضا سمیعی، تهران: نشر نو.
- صانع، منصور، (1382). بیاد شیراز؛ عکس‌های شیراز قدیم. چ. 2، ناشر: مؤلف.
- فرصت‌شیرازی، محمد نصیر، (1377). آثار عجم. ج. 2، تصحیح و تحشیه: منصور رستگار فسائی، تهران: موسسۀ انتشارات امیرکبیر.
- فضل‌الله شیرازی، شرف‌الدین عبدالله، (1346). تحریر تاریخ وَصّاف. به قلم: عبدالمحمد آیتی، تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
- فقیهی، علی‌اصغر، (1378). تاریخ آل‌بویه. تهران: انتشارات سمت.
- فیودورکورف، بارون، (1372). سفرنامۀ بارون فیودورکورف. مترجم: اسکندر ذبیحیان، تهران: فکر روز.
- کمپفر، انگلبرت، (1363). سفرنامۀ کمپفر. مترجم: کیکاووس جهانداری، چ 3، تهران: انتشارات خوارزمی.
- گروت، لیندا؛ وانگ، دیوید، (1384). روش‌های تحقیق در معماری. مترجم: علیرضا عینی‌فر، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- ماساهارو، یوشیدا، (1373). سفرنامۀ یوشیدا ماساهارو. مترجم: هاشم رجب‌زاده، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
- مدیریت میراث‌فرهنگی استان سمنان، (1382). اسناد ثبتی محراب مصلای قدیم. سمنان: سازمان میراث‌فرهنگی کشور.
- مدیریت میراث‌فرهنگی بیرجند، (1376). اسناد ثبتی مصلای بیرجند. بیرجند: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
- مصاحب، غلامحسین، (1381). دایرة المعارف فارسی. ج. 3، تهران: انتشارات امیرکبیر.
- مهریار، محمد؛ فتح‌الله‌یف، شامیل؛ فخاری‌تهرانی، فرهاد؛ قدیری، بهرام، (1378). اسناد تصویری شهرهای تاریخی ایرانی دورۀ قاجار. تهران: دانشگاه شهید بهشتی و سازمان میراث‌فرهنگی کشور.
- نامی‌اصفهانی، محمدصادق، (1363). تاریخ گیتی‌گشا در تاریخ زندیه. تهران: نشر اقبال.
- نبئی، ابوالفضل، (1352). تاریخ آل چوپان. تهران: دانش امروز.
- نظام قاری، مولانا محمود، (1359). دیوان البسه. به اهتمام: محمد مشیری، تهران: شرکت مؤلفان و مترجمان ایران.
- Afsar, K., (1974). History of the old Shiraz. Tehran: Publications of the National Art Association (in Persian).
- Behrouzi, A., (1968). Historical monuments and artworks of Shiraz. Shiraz: Publications of the General Department of Culture and Art of Fars Province (in Persian).
- Bicknell, H., (1875). Háfiz of Shíráz: selections from his poems. ed. by: Algernon Sidney Bicknell. London: Trübner & co. https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015030390549&view=1up&seq=13 [accessed 24 December 2022]
- Birjand cultural heritage management, (1997). Birjand Mosla registration documents. Birjand: Ministry of Culture and Islamic Guidance (in Persian).
- Brown, E. G., (2004). A year among Iranians. Translator: Mani Salehi-Allameh, Tehran: Mahviz Publishing (in Persian).
- Chardin, J., (1735). Voyages du chevalier Chardin en Perse, et autres lieux de l'Orient… Contenant une Description particuliere d'Ispahan; & amp; la Relation des deux Voyages de l'Auteur, D'Ispahan à Bander-Abassi. Amsterdam: De la Compagnie, http://resolver.sub.uni-goettingen.de/purl?PPN688540732 [accessed 27 December 2022]
- Cherikov, M., (1979). Monsieur Cherikov's travel book. Translator: Abkar Mashii and by Ali Asghar Omran, Tehran: Pocket Books Company (in Persian).
- D’Arcy, J., Colonel D’arcy Drawings Made during the Embassy to Persia 1810–12, British Library: India Office Records and Private Papers, WD3274, in Qatar Digital Library. https://www.qdl.qa/archive/81055/vdc_100023808006.0x000001 [accessed 23 December 2022]
- Dalmani, H. R., (1956). A travelogue from Khorasan to Bakhtiari. Translator: Ali Mohammad Farhvoshi, Tehran: Amir Kabir Publications (in Persian).
- Dehkhoda, A. A., (1998). Farhang Dehkhoda. Vol. 8 and 13, Tehran: Tehran University Press (in Persian).
- Emdad, H., (1960). Shiraz in the past and present. Shiraz: Fars Press Union (in Persian).
- Faqihi, A. A., (1999). History of Al-Buyeh. Tehran: Samt Publications (in Persian).
- Forsatshirazi, M. N., (1998). Asar-e-Ajam. Vol. 2, corrected: Mansour Rostgar Fasa'i, Tehran: Amir Kabir Publishing (in Persian).
- Fazlullah Shirazi, Sh., (1976). Tahrir Tarikh Wasaf. By Abdul Mohammad Aiti, Tehran: Farhang Iran Foundation Publications (in Persian).
- Fyodorkorf, B., (1993). Baron Fyodorkorf's travel book. Translator: Iskandar Zabihian, Tehran: Fekr Rooz (in Persian).
- General Administration of Cultural Heritage of Khorasan, (2013). Registration documents of Ivan-e Mosala. Khorasan: Ministry of Culture and Islamic Guidance (in Persian).
- General Directorate of Antiquities and Historical Monuments Protection of Iran, (1976). Mosala Sabzevar registration documents. Ministry of Education and Endowments (in Persian).
- General Directorate of Antiquities and Historical Monuments Protection of Iran, (1939). Registration documents of Mosala Torog. Ministry of Education and Endowments (in Persian).
- Groot, L. & Wang, D., (2014). Research methods in architecture. Translator: Alireza Einifar, Tehran: Tehran University Press (in Persian).
- Hafez, Sh. M., (2010). Diwan Hafez. From the corrected version of Allameh Mohammad Qazvini. Tehran: Payam Adalat (in Persian).
- Hosseinifasaei, M., (1999). Farsnameh Naseri. Vols. 1 and 2, corrected and edited by Mansour Rostgar Fasai, Tehran: Amir Kabir Publishing House (in Persian).
- Ibn Balkhi, (1995). Farsnameh. Editing and proofreading: Mansour Rastgar Fasai. Shiraz: Fars-Shenasi Foundation (in Persian).
- Istakhari, A. E., (2016). Mamalik and Masalak. Translator: Mohammad bin Asad Abdullah Testari (with the effort of Iraj Afshar), Tehran: Dr. Iraj Afshar Publications and Sokhon Publishing (in Persian).
- Junaid Shirazi, M. A., (1985). Tazkereh Hazar Mazar. (translation of Shadalazar (Mazarats of Shiraz)) written by Isa bin Junid Shirazi, edited and illustrated: Noorani Vasal, Shiraz: Shiraz Ahmadi Library Publications (in Persian).
- Kaempfer, E., (1984). Kaempfer's travel book. Translator: Kikavos Jahandari, Ch 3, Tehran: Kharazmi Publications (in Persian).
- Management of cultural heritage of Semnan province, (2012). Registration documents of the old mosque Mehrab. Semnan: Organization of Cultural Heritage of the country (in Persian).
- Masaharu, Y., (1994). Yoshida Masaharu's travel book. Translator: Hashim Rajabzadeh, Mashhad: Astan Quds Razavi Publishing House (in Persian).
- Mehyar, M.; Fethullahyev, S.; Fakhari-Tehrani, F. & Qadiri, B., (1999). Visual documents of historical Iranian cities of the Qajar period. Tehran: Shahid Beheshti University and Cultural Heritage Organization of the country (in Persian).
- Musaheb, G., (2013). Persian encyclopedia. Vol. 3, Tehran: Amirkabir Publications (in Persian).
- Nabai, A., (1973). Tarikh al-Chopan. Tehran: Danesh Mozor (in Persian).
- Nami Isfahani, M. S., (1984). Gitigosha; history of Zandiyeh. Tehran: Iqbal Publishing (in Persian).
- Nizam Qari, M., (1980). Diwan Al-Baseh. Tehran: Authors and Translators Company of Iran (in Persian).
- Oben, O., (1983). Iran today: Iran and Mesopotamia. Translator:Ali Asghar Saeedi, Tehran: Zovar (in Persian).
- Organization of Cultural Heritage and Tourism of East Azerbaijan, (2014). Registered documents of Mosala Azarshahr. Azarshahr: Organization of Cultural Heritage of the country (in Persian).
- Ouseley, S.W., (1821). Travels in various countries of the east; more particularly Persia. London: Published by Rodwell and Martin.
- Saadi, M., (2013). Golestan Saadi. With an introduction by: Sayyed Mohammad Debirsiaghi, Tehran: Payam Adalat (in Persian).
- Sane, M., (2003). Beyad-e-Shiraz; Photos of old Shiraz. Publisher: Author.
- Silva Figueroa, G. D., (1984). Travelogue of Dan Garcia de Silva Figueroa: Spanish ambassador to the court of Shah Abbas I. Translator: Gholamreza Samii, Tehran: Now Publishing (in Persian).
- Smithsonian Institution. Shiraz (Iran): Cultivated Fields and Gardens (Glass negative b&w 23.8 cm. x 17.8 cm) by Antoin Sevruguin (1851-1933), https://sova.si.edu/details/FSA.A.04?f=online_media_type%3AImages&f=place%3AIran&f=place%3ASh%C4%ABr%C4%81z+%28Iran%29&s=0&n=12&t=D&q=Islam&i=0#ref10431 [accessed 27 December 2022]
- Tankovani, G. M, (2004). Letters about Iran and Turkey in Asia. Translator: Ali Asghar Saeedi, Tehran: Cheshme Publishing House (in Persian).
- Tavernier, J. B., (2013). Tavernier's travel book. Translator: Hamid Arbab Shirani, Tehran: Nilofar Publications (in Persian).
- University of Wisconsin-Milwaukee Libraries. City of Shiraz, Iran (46 x 57 cm), American Geographical Society Library – Maps, https://collections.lib.uwm.edu/digital/collection/agdm/id/2138, [accessed 27 December 2022]
- Ursel, E., (1974). Ernst Ursel's travel book. Translator: Ali Asghar Saeedi, Tehran: Zovar (in Persian).
- Zakani, O., (1963). The generalities of Obeid Zakani. Parviz Atabaki's description and comparison. Tehran: Zovar Bookstore Publications (in Persian).
- Zarkoob Shirazi, A., (2011). Shiraznameh. Corrected and explained: Akbar Nahvi, Shiraz: Fars Cultural and Research Institute (in Persian).