مطالعه معماری مذهبی دوره ماد و تداوم آن تا دوره اشکانی بر اساس داده های باستا نشناسی به دست آمده از نوشیجان و قومس

متأسفانه در ارتباط با اعتقادات مذهبی اقوام ایرانی، قبل از دروه ساسانی، اطلاعات اندک و ابهامات بسیاری وجود دارد. در این وضعیت هر نوع داده ای م یتواند بسیار راهگشا باشد. معبد مرکزی نوشیجان و نمونه های مشابه دوره اشکانی در قومس، با توجه به ماندگاری بی نظیر و داده های به دست آمده، می توانند کمک زیادی به شناخت اعتقادات اقوام ایرانی در دوره ماد و اشکانی ارائه دهند. مطالعه این بناها نشان می دهد علی رغم فاصله ی زمانی و مکانی قابل توجه، قرابت های بسیار نزدیکی میان آنها وجود دارد که بر اساس آن، می توان نتیجه گرفت این بناها به سنت مذهبی واحدی)احتمالاً زردشتی( تعلق داشته است. این اعتقاد اولین بار در دوره ماد ظاهر شده و با محافظه کاری و معماری ویژه ای، تا دور ههای متأخرتر تداوم یافت.
 
 
Abstract
Unfortunately in concern with the religious beliefs of Iranian tribes, before the Sassanian period, there is a little information plus many uncertainties. In these circumstances each data can be very useful and vital. The central temple of Nushijan and Comparable examples in the Parthian Qumis, according to the unique durability, Can pave the ground to understand median and Parthian religious beliefs. The study of such monuments shows that despite the considerable distance in time and place, between them, they inherited the same similarities. Accordingly, we can conclude that these buildings Belong to a single religious tradition (probably Zoroastrian). Zoroastrianism in this region appears for the first time in the Median Period and with little change, it continues to the Sassanid era.
 
Key words:

Nushijan, Qumis, Religious architecture, zoroastrianism